Begin oktober stond deze recensie in Jazzflits:

Frank Paavo is een saxofonist die geboren is in Helsinki (1958) maar nu in Amsterdam actief is. Toch brengt hij nu pas zijn debuutalbum uit. Dat zit zo. Paavo speelt al muziek vanaf zijn achtste. Toen het onregelmatige leven in de popscene hem te veel werd, richtte hij zich op zijn sprekersbureau. Maar in 2011 keerde hij definitief terug in de muziek en nam hij lessen van Juan Martinez, Konrad Koselleck en Tineke Postma. Dat heeft geresulteerd in een saxofoonschool én het kleurrijke album ‘Jazzpainter’.

Paavo pakt daarop uit met opvallend sterke composities en een rijke bezetting met gastsolisten. Refererend aan de cd-titel is het geheel inderdaad nogal kleurrijk. En energiek. Er is een grote diversiteit, onder anderen met (soms woordloze) zang. De saxofoon en trompet vullen een meer dan toereikend pallet, maar de vocalisten bedienen wel een bredere doelgroep.

Het meeste werk is geënt op hardbop, met heldere, klare composities. Mooie gastrollen zijn er voor Hermine Deurloo op chromatische harmonica en Bart Lust op trombone. Frank Paavo geeft veel uit handen. Zo speelt Sherwin Kirindongo een stuk solo op conga (‘Conga solo’). Het lijkt alsof hij niet wíl schitteren, maar hij kan het wél! Afsluiter is een prachtige, behoorlijk lange versie van ’Body and soul’, het enige stuk dat niet geschreven is door Paavo. Hij speelt het samen met gitarist Mateusz Pulawski. Paavo klinkt daar lekker ‘ouderwets’ als Dexter Gordon in de soundtrack van ‘Round Midnight’. Al met al is ‘Jazz painter’ een muzikale kleurexplosie maar misschien wordt een volgende cd een kwartet met een echte leider die met recht (en trots) op de voorgrond staat.

Peter J. Korten

Jazzflits